Η σημερινή κοινωνία και η πολιτεία προσπαθεί να δείξει με κάθε τρόπο ότι οι Έλληνες είμαστε «προοδευτικοί» Ευρωπαίοι. Ότι ο «ρατσισμός» είναι ένα φαινόμενο αναχρονιστικό και που, φυσικά, ταυτίζεται με τη «φασιστική» ιδεολογία, η οποία δε δύναται να υφίσταται στη σημερινή εποχή.
Έτσι λοιπόν, πρέπει να δείχνουμε αγάπη προς πάσης φύσεως μετανάστες (νόμιμους και μη), με σκοπό να αποφύγουμε την κατηγορία του «ρατσισμού». Πρέπει να εισάγουμε σε χώρους εργασίας δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, άτομα προερχόμενα από την αλλοδαπή προκειμένου να αποδείξουμε (σε ποιον άραγε;) ότι είμαστε προοδευτικοί. Έστω και αν δε πληρούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να εργαστούν σε κάποιον τομέα. Η υποκρισία όμως όλων αυτών των δήθεν «προοδευτικών», των δήθεν «ανθρωπιστών», των δήθεν «αντιρατσιστών» εξαντλείται στα θέματα των λαθρομεταναστών και των ομοφυλοφίλων.
Πραγματοποιούν διαλέξεις για τις «ευαίσθητες» αυτές ομάδες με το λογότυπο «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ;». Στο πλάι όλων αυτών των «Μη» Κυβερνητικών Οργανώσεων βρίσκεται σταθερά η πολιτεία και ιδίως οι προδότες της αριστεράς όλων των αποχρώσεων, από ΚΚΕ έως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΝΑΡ.
Αγνοούν όμως την πιο σημαντική και πιο ευαίσθητη ομάδα που υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία. Την ομάδα για την οποία κανείς ποτέ δεν αφιερώνει παρά μόνο λίγα λεπτά της αντίστοιχης ημέρας μέσα στο χρόνο, που έχει θεσμοθετηθεί ως ημέρα αυτών των ατόμων.
Ο λόγος, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτά τα άτομα που έχουν είτε σωματικές, είτε πνευματικές αναπηρίες, είτε ανίατες αρρώστιες (οι οποίες οδηγούν στη σωματική αναπηρία) αποτελούν ένα ξεχασμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Κανείς από αυτούς τους «ανθρωπιστές» δε βρίσκεται κοντά τους. Δε τους συμπαραστέκεται. Δε γνωρίζει τις δυσκολίες που υπόκεινται, προκειμένου να λαμβάνουν την αναπηρική σύνταξη και το επίδομα που δικαιούνται.
Για να κατορθώσουν να λαμβάνουν τα εισοδήματα αυτά (μιλάμε για 500 € περίπου το μήνα, με απόκλιση 100€) πρέπει ανά τακτά διαστήματα να εξετάζονται από επιτροπές. Εάν πρόκειται για ανάπηρους, το πρόβλημα είναι στη μεταφορά, διότι το «κράτος» απαιτεί να μεταφέρονται στα προβλεπόμενα κέντρα όπου εξετάζονται.
Εάν πρόκειται για άτομα με πνευματικές διαταραχές, το πρόβλημα είναι σοβαρότερο, επειδή πρέπει για ένα μήνα να μη λαμβάνουν τις φαρμακευτικές αγωγές, να εξετάσει η επιτροπή το άτομο και να διαπιστωθεί η διαταραχή, ώστε να δοθεί η έγκριση για συνέχιση του επιδόματος. Για ένα μήνα δηλαδή καταστρέφουν την ψυχική ηρεμία και την προσωπικότητα του ατόμου, επειδή το «κράτος» δεν έχει ικανούς και έμπιστους φορείς, να διαγνώσουν την σοβαρότητα του εκάστοτε περιστατικού. Γιατί μετά τις αποκαλύψεις σκανδάλων όπου κάτοικοι νησιού λάμβαναν παράνομα επίδομα τυφλότητας, τώρα διεξάγουν συστηματικούς ελέγχους για αποφυγή παρόμοιων περιστατικών. Επιπλέον πρόβλημα αποτελεί για τα άτομα αυτά και η επανένταξή τους στην κοινωνία, επειδή πρέπει κάθε φορά να αρχίζουν από την αρχή τις θεραπείες προκειμένου τα φάρμακα να αποδώσουν και να μπορέσουν να συντελέσουν στην ψυχική τους ηρεμία. Η ψυχική αναστάτωση που προκαλείται στους συγγενείς που τα προσέχουν, είναι αφάνταστη. Τέλος ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα Α.Μ.Ε.Α. είναι το ποσοστό αναπηρίας που τους δίνεται. Για να κριθεί ένα άτομο ακατάλληλο για εργασία πρέπει να έχει ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω. Για να χαρακτηρισθεί όμως με τόσο υψηλό ποσοστό, πρέπει να είναι σχεδόν παράλυτο (μετά δυσκολίας να σηκώνεται από το κρεβάτι του) ή να μην έχει επικοινωνία με το περιβάλλον. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θεωρείται ικανό για εργασία. Έτσι, ενώ από την πολιτεία κάποιος θεωρείται ικανός για εργασία, δεν υπάρχει ενδιαφέρον για πρόσληψη τέτοιων προσώπων, αφού στην σημερινή κοινωνία που οι άνθρωποι είναι αριθμοί και τα πάντα λειτουργούν με βάση το κέρδος, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι περιττός και ζημιογόνος για την επιχείρηση. Δεν υπάρχει η αντίστοιχη υποδομή για την απορρόφηση αυτών των ανθρώπων ώστε να μετατραπούν σε παραγωγικές μονάδες της κοινωνίας. Είναι ευρέως γνωστό πως τα περισσότερα Α.Μ.Ε.Α. και θέλουν και μπορούν να εργαστούν, αρκεί να υπάρχει η ως άνω αναφερόμενη υποδομή. Αυτοί όλοι που κόπτονται για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ενδιαφέρονται στην ουσία για την ψήφο τους στις εκλογές. Αυτοί δεν είναι ανθρωπιστές αλλά κερδοσκόποι. Δε διαμαρτύρονται ποτέ για τον ρατσισμό που υφίστανται τα ΑΜΕΑ γιατί δε θα έχουν κανένα όφελος. Και η αδιαφορία τους είναι εμφανής από την έλλειψη συγκεντρώσεων συμπαράστασης, από την έλλειψη ομιλιών για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ στην κοινωνία, από την έλλειψη συμπαράστασης στις οικογένειες αυτών των ατόμων και γενικότερα από την παγερή αδιαφορία τους. Οι «ανθρωπιστές» της αριστεράς δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν ποτέ για αυτές τις ευαίσθητες ομάδες που ζουν στη σκιά της κοινωνίας και που ζουν στο μέγιστο βαθμό τον ρατσισμό, από συνανθρώπους μας όλων των πολιτικών φασμάτων (από τη δεξιά μέχρι και την ακροαριστερά). Γιατί ρατσισμός δεν είναι μόνο η υβριστική συμπεριφορά εις βάρος κάποιου, αλλά και η αδιαφορία για κάποια ομάδα ανθρώπων. Όλως τυχαίως δεν έχουν τέτοιους φίλους ή γνωστούς (δεν είναι ευχάριστο πράγμα να έχεις παρέα, άτομα που δεν μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα με εσένα). Η Χρυσή Αυγή προτείνει να στελεχωθούν θέσεις σε δήμους και δημόσιες υπηρεσίες από ΑΜΕΑ που θα μπορούν να εκτελούν κάποιες στοιχειώδεις εργασίες (π.χ. εργασίες γραμματειακής υποστήριξης, πνευματική εργασία ή απλές χειρονακτικές εργασίες) όπως και επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις που απασχολούν τέτοιο προσωπικό. Ακόμη προτείνει τη δημιουργία υποδομών ώστε να συντελούν και αυτοί όσο μπορούν στην παραγωγή έργου. Έκδοση αξιοπρεπούς αναπηρικής σύνταξης και επιδόματος για άτομα που δεν μπορούν να προσφέρουν εργασία και μεγαλύτερη επιείκεια στα κριτήρια ποσοστού αναπηρίας. Τέλος, μέσω της παιδείας να μάθουν οι μαθητές στα σχολεία να σέβονται αυτές τις ομάδες ανθρώπων και να έρχονται σε επαφή μαζί τους. Να μη δυσανασχετούν με τέτοια άτομα, αλλά να τα σέβονται και να τα αντιμετωπίζουν ως ισότιμα.
xathess.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου