Κλαίνε κάθε βράδυ για την καταστροφή, ενώ γνωρίζουν ότι είναι απολύτως συνυπεύθυνοι για την καταστροφή.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα κανάλια ανακάλυπταν…ως εκ θαύματος τη φτωχολογιά. Και να τα αφιερώματα, να τα μικρόφωνα στους δυστυχισμένους, να οι γαλοπούλες στους πεινασμένους, λίγο γκι, λίγα κάλαντα, κανένα χοχοχο από τον ΄Αγιο Βασίλη, ξεροψήθηκαν οι φτωχούληδες, πασπαλίστε τους με άχνη και παραδώστε τους στα στοργικά χέρια της συζύγου του καναλάρχη.
Παλαιά τα ανεχόταν αυτά η κοινωνία! Χαχάνιζε με τη γελοιότητα των ακριβοπληρωμένων και όλοι αδέρφια ήμασταν. Τώρα, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίου, τελειώσανε οι ανοχές και τα γελάκια. Τώρα δεν είναι ανεκτή η υποκρισία… Τώρα τα «κοίτα Όλγα μου τους πεινασμένους πόσο πεινασμένοι είναι», «Γιάννη μου, αμάν, στην Αθήνα υπάρχουν άστεγοι χωρίς στέγη», «κοίτα, Μπάμπη μου, τα παιδάκια λιποθυμάνε στα σχολεία νηστικά», «λιποθυμάνε τα καημένα, Σία μου, και κάνουνε και γδούπο», προκαλούν θυμό. Θυμό και αηδία…. Και η αηδία είναι σωρευτική! Και δεν θα τους βγει σε καλό, γιατί οι Έλληνες δεν ξεχνούν…
Και όσο υπεύθυνοι είναι οι καναλάρχες που πληρώνουν με τα θαλασσοδάνεια, άρα κλεμμένα από τον Ελληνικό Λαό, υπέρογκους μισθούς, άλλο τόσο είναι κι εκείνοι που μετά χαράς βολεύονται στην καρέκλα τους και ξεκινούν σε κάθε δελτίο την ίδια κασέτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου